Als jonge jongen van 17 stond Rens van Gils al op de bouw, voor zijn twintigste verjaardag had hij een eigen bedrijf. Bijna twee decennia later nam hij de tijd om eens terug te kijken. ‘Ik ben eens gaan nadenken over wat ik nou eigenlijk écht leuk vond in dat werk. De rode draad bleek het begeleiden van jongeren, gasten die wat moeilijker te activeren zijn. Ik liet hen zien dat ze wél iets kunnen.’ Hij nam een jaar vrij om zijn ambities om te werken tot een bedrijfsplan. Er is een schreeuwend tekort aan goed personeel in de bouw, moeilijker was het om een weg te vinden binnen het sociaal domein en de gemeente. Tussenheid013 hielp hem de drempel over. ‘Ik voelde me in die wereld vol Hbo’ers en universitairen maar een simpele bouwvakker. Nu weet ik dat ik hén wat te bieden heb, mijn oplossingsgerichte houding is veel waard.’
De klik is mijn ding
‘De bouw was aantrekkelijk. Ik was 17 jaar, wilde geld verdienen. Na twee jaar bij een baas had ik door hoe ik zelf de touwtjes in handen kon nemen, op mijn twintigste had ik mijn eerste ploeg. Mijn bedrijf groeide als kool, op een gegeven moment had ik zo’n honderd man aan het werk,’ vertelt Rens, ‘maar naast die pieken waren er zeker ook dalen. Net voor de crisis in 2008 bood iemand me genoeg om niet meer te hoeven werken…, dat heb ik niet gedaan. En daarna kwam de crisis, in 2015 ging mijn bedrijf failliet. Toen ben ik gewoon weer als zzp’er in de bouw gaan werken, dat ging direct weer voor de wind.’
Tegelijkertijd bleef het knagen. Rens maakte halverwege zijn arbeidzame leven de balans op. ‘De bouw is op zich wel mijn wereld, maar als ik eerlijk ben heb ik altijd het gevoel gehad dat er daarbinnen iets anders voor mij was weggelegd. Ik had al die tijd veel contacten met mensen uit achterstandswijken, via vriendschappen of mensen die ik op het werk leerde kennen. Ze vroegen me vaak om jongeren mee te nemen die zachtjes uitgedrukt, wat moeilijker te activeren waren. Dat werd op een gegeven moment mijn ding. Ik liet die gasten zien dat ze wel iets konden. Later kreeg ik leerlingen van bijvoorbeeld de Frater van Gemertschool onder mijn hoede, kinderen waar niemand iets mee kon. Het lukte mij wel. Ik heb blijkbaar een klik met die jongens,’ lacht Rens.
Toen dat kwartje eenmaal was gevallen ging het snel. Hij stopte met zijn werk en nam een jaar de tijd om de bakens te verzetten. ‘De zoektocht was om er een bedrijf van te maken. De bouw schreeuwt om personeel, dan zou het mij toch moeten lukken om die jongeren daar met een klein duwtje onderdak te krijgen?’
Gebruiksaanwijzing
‘In de bouwwereld heb ik een groot netwerk, iedereen vond mijn idee geweldig. Nu alleen nog een bedrijfsplan… Kijk, in de bouw weet ik hoe zoiets in elkaar steekt, hoe je offreert. Dat is allemaal nogal rechttoe rechtaan. Wat tekenwerk, uittellen en als het klaar is stuur je een factuur. Het was me al snel duidelijk dat het hier anders in elkaar stak. Maar hoe? Zo wilde ik met mijn bedrijfsplan op bezoek bij de gemeente. En dan blijkt ineens dat dé gemeente niet bestaat,’ herinnert Rens zich. ‘Ik vond het ook wel spannend, die koude acquisitie in een wereld vol mensen die hebben doorgeleerd. Ik voelde me maar een simpele bouwvakker. Op een gegeven moment ben ik op internet gaan zoeken naar vergelijkbare sociale ondernemingen. Zo kwam ik terecht bij Mark Graveleyn van Prospects@Work, een club die mensen met afstand tot de arbeidsmarkt op weg helpt. ‘Je moet eens koffie gaan drinken bij Tussenheid013,’ zei hij tegen me.
Vanaf dat moment ging het snel. Er gingen deuren open op de juiste plekken, binnen en buiten de gemeente. ‘Hun netwerk is fantastisch, ze kennen iedereen. Ik kreeg bovendien een soort gebruiksaanwijzing mee. Die ambtenaar moet je zo benaderen, je kunt beter eerst langs die afdeling gaan, dat was heel waardevol. En als je vertelde dat je via Tussenheid013 kwam hadden ze bij voorbaat al een lach op hun gezicht. Zo kreeg ik grip op die wondere wereld van het sociaal domein. Ik ontdekte dat ik die wereld echt wat te bieden had.’
‘Daarnaast hielpen ze me met het bedrijfsplan. Ik geloof dat ik minstens zeven versies heb geschreven. Het waren taaie sessies, echt een andere manier van werken dan ik gewend was. Omgekeerd leerde ik dat ik andere klanten van Tussenheid013 weer kon helpen. Tijdens hun netwerkavonden gaf ik starters uit het sociaal domein opbouwende feedback vanuit zakelijk perspectief, dat ontbrak bij hen vaak,’ meent Rens. ‘Ideeën blijven dan ideeën. Naar mijn mening is een gezonde financiële structuur net zo belangrijk als het bevlogen sociale verhaal.’
Toch weer anders
Eind 2018 richtte Rens samen met een kompaan het bedrijf Anders Bouwen op. Zoals verwacht zat de bouwwereld te springen om de jongeren die door hen een flink eind op weg waren geholpen. ‘We hadden echt een succesverhaal te pakken. We gingen ook vrij ver in onze aanpak. Desnoods belden we iemand ’s ochtends wakker of haalden hem uit zijn bed, soms hadden we zelfs hun sleutel.’
Het bedrijf groeide snel. ‘Te snel,’ zegt Rens, de instroom werd veel te groot. Mijn partner bleek toch meer accent te leggen op geld verdienen, ik wilde jongeren helpen. Dat ging niet goed samen.’ Een jaar later stapte hij met spijt in zijn hart uit het bedrijf. Terug bij af. ‘Weet je wat mooi is? Ook toen stonden ze voor me klaar bij Tussenheid013. Ik ben ontzettend dankbaar voor de gesprekken die ik met ze heb gevoerd heb én de altijd heel concrete hulp.’
‘Op dit moment werk ik als zzp’er bij Prospects@Work. Het kan raar lopen,’ lacht Rens. ‘Het contact met Mark Graveleyn heb ik steeds warm gehouden, we zitten helemaal op een lijn. Ik doe hier waar ik goed in ben. En wie weet wat de toekomst brengt. Via Tussenheid013 weet ik nu de weg en stap ik veel makkelijker drempels over.’
Interview en tekst door Berny van de Donk